کلام بعضـــــــــ ـی ها...

علم را زیر ســــــــــ وال میبرد!

آنقدر آرامــــــــــــــــ ت میکند،

که هیچ مسکنـــــــــــــ ی جایش را نمیگیرد...!

با سلام عرض ادب خدمت همه ی دوستان عزیزم...بدون مقدمه  بگم که : احتمالا  خیلی از شما عزیزان  سه  داستان قبلی م رو خوندید  شاید  هم  نه..بهرحال تصمیم گرفتم  که چهارمین داستان  زندگیم رو  هم بنویسم..
 موضوع  برمیگرده به  بیست و چند سال پیش...اون موقع  فکر کنم 3یا 4سالم بود.تعجب نکنید  که  چطور من  این چیزا  یادمه..نعمت خدادادی  هست این حافظه...خلاصه  یه بچه ی شیطون پر انرژی که  همیشه  دنبال کارهایی بودم  که  هیچ کس  فکرشو  نمیکرد..البته کارهای مجاز..همه ی محل بخاطر خندون بودنم  دوسم  داشتن.. هر روز خودمو  خونه ی یه  نفر دعوت میکردم  و  نهار اونجا بودم..صبح از خونه میزدم بیرون  ظهر میومدم  و عصر میرفتمو  9شب خونه...
یه مادربزرگی دارم  که  دوران بچگی حکم فرشته  رو داشت برام و محبتش چنان زیاد بود که  ندیدنش حتی برای یک روز هم سخت بود..همیشه  یه قصه ی اماده  تو ذهنش بود  که برامون  تعریف کنه..
یه روز  تو همون  دوران  طفولیت موضوع بحث از داستان  های قدیمی و جدید کشید به  کارهای بد و  خوب و نصیحت هایی که  تا به امروز  هنوز صداش تو  گوشمه ...
میگفت بچه ها فلان کار خوبه و فلان کار بد... اونجا رفتن خوبه و اینجا رفتن بد...یادمه پرسیدم که شیطان کیه.. کجاست.. چرا   همیشه  مارو  گول میزنه..
مادر بزرگم هم با توجه به تجربه و معلومات خودش در  حد  فهم ما برامون  توضیح  داد و من همه  گوش دادم و تا حدودی جواب سوالم  رو  گرفته بودم.. اما  چون بچه بودم یکم برام سنگین بود  درک  حرفاش.که وسوسه  یعنی چی.. شیطان یعنی چی..چطور  حرف میزنه  وقتی  دیده نمیشه...چرا همه ی کارای بد  به خاطر اونه...
تو همین فکرا بودم که  پسر همسایه مون  اومد دنبالم که بریم بازی...تا قبل اون روز   من  هیچ وقت  دست به وسایل کسی نزده بودم..یا به قولی دست کجی نکرده بودم..
رفتم  خونه شون   که  با هم بازی کنیم  مثل هر روز..
باباش ماشین سنگین  داشت اون موقع و   کار میکرد..همیشه  ابراز های ماشینش تو حیاطشون  ریخته بود  و   منم  هرروز کنارشون بازی میکردم  بدون  حتی فکر برداشتن  وسیله ای..
یکان تنها شدم..کسی دور و  برم نبود...یهو چشم  افتاد  به یه پیچ گوشتی که نه  ظاهر خوبی داشت   نه  نو بود.. اتفاقا روغنی و کثیف بود..نمی دونم چی به جونم  افتاده بود  که برش دارم..چند بار برش داشتم و  کذاشتم سر جاش..ولی این  حس  ول کن  نبود..تا اون روز من هیچ وقت  این کارو  نکرده بودم..وحتی  به عنوان یه شیطونی بچگی...الانم  که الانه خونه عزیزترین کسم  هم  که باشم  درب یخچال رو هم باز نمیکنم ..بقیه  موارد  بماند..
چندین  بار رفتمو  و اومدم و چشمم خورد به  ادامه مطلب...